Negocjacje międzynarodowe
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 2104-L-D6NEMI |
Kod Erasmus / ISCED: |
14.6
|
Nazwa przedmiotu: | Negocjacje międzynarodowe |
Jednostka: | Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych |
Grupy: |
Stosunki Międzynarodowe - DZIENNE I STOPNIA 6 semestr 3 rok -przedmioty obowiązkowe |
Punkty ECTS i inne: |
3.00
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Założenia (opisowo): | Student powinien znać podstawową terminologię z zakresu stosunków międzynarodowych. Ponadto powinien mieć wiedzę na temat prawa międzynarodowego i historii stosunków międzynarodowych. Pomocna jest podstawowa orientacja w literaturze przedmiotu – przede wszystkim umiejętność znajdowania niezbędnych materiałów. Wskazane jest wcześniejsze uczestnictwo w następujących zajęciach: „Wstęp do stosunków międzynarodowych”, „Historia Stosunków Międzynarodowych”, „Prawo Międzynarodowe Publiczne”, „Międzynarodowe Stosunki Polityczne”, „Decyzje w stosunkach międzynarodowych”. |
Tryb prowadzenia: | w sali |
Skrócony opis: |
Przedmiot „Negocjacje międzynarodowe” pozwala zdobyć zarówno wiedzę teoretyczną, jak i praktyczne umiejętności z zakresu negocjacji. Omawiane są uwarunkowania, style negocjacyjne, strategie, taktyki i techniki oraz struktura procesu negocjacji. Po cyklu tematów teoretycznych studenci wykorzystują wiedzę z wcześniejszych zajęć do analizy trzech przypadków negocjacji: - negocjacji mających na celu rozwiązanie konfliktu (na przykładzie konfliktu na Bliskim Wschodzie miedzy Izraelem i OWP) - negocjacji dot. akcesji do instytucji międzynarodowej (negocjacje Polski z UE) - negocjacje dot. uregulowania statusu prawnego danego terytorium (negocjacje ws. statusu Arktyki). Po opracowaniu danego zagadnienia odbywają się mini symulacje. Cały przedmiot kończy egzamin w formie symulacji. |
Pełny opis: |
Celem przedmiotu „Negocjacje międzynarodowe” jest zapoznanie studenta z problematyką negocjacji w stosunkach międzynarodowych. Program konwersatorium został podzielony na dwie główne części: teoretyczną (osiem pierwszych tematów) oraz praktyczną (pięć tematów). W części pierwszej studenci zapoznają się z metodologią, terminologią, specyfiką problematyki. Negocjacje przedstawiane są w ujęciu prawa międzynarodowego, jako instrument dyplomacji oraz element komunikacji. Wyodrębniono przy tym problem mediacji. Omówione są główne uwarunkowania procesu negocjacyjnego z naciskiem na czynnik psychologiczny i kulturowy, w tym najważniejsze style negocjacyjne, znaczenie wizerunków i stereotypów dla dynamiki negocjacji. Prezentowane są strategie, techniki i taktyki stosowane w negocjacjach. W analizie struktury negocjacji uwzględniono warunki prowadzenia negocjacji, znaczenie czas, specyfikę języka negocjacji, rolę tłumaczy, organizowanie zespołu negocjacyjnego, protokół dyplomatyczny i dobre obyczaje. Wyodrębniono cykl negocjacyjny i jego fazy. Część teoretyczną programu zamyka temat poświęcony roli negocjatora – jego pożądanym cechom i najczęściej popełnianym błędom. Przy tej okazji studenci przygotowują w grupach prezentacje sylwetek wybitnych negocjatorów. Pięć kolejnych zajęć jest poświęconych opracowaniu trzech przypadków negocjacji: - rozmów mających na celu rozwiązanie konfliktu (na przykładzie konfliktu na Bliskim Wschodzie miedzy Izraelem i OWP) - negocjacji dot. akcesji do instytucji międzynarodowej (negocjacje Polski z UE) - negocjacje dot. uregulowania statusu prawnego danego terytorium (negocjacje ws. statusu Arktyki) Praca nad każdy z trzech kazusów zakłada dwa etapy. Najpierw w grupach dokonywana jest analizy uwarunkowań negocjacji, m.in. interesów poszczególnych stron, uwarunkowań geopolitycznych, stylów negocjacyjnych, stereotypów, osobowości każdego z negocjatorów, roli ewentualnego mediatora. Następnie studenci przyjmują konkretne role i przeprowadzane są mini symulacje. W ten sposób studenci wykorzystują wiedzę z wcześniejszych zajęć i przygotowują się do egzaminu. Każdy ze studentów za każdym razem odgrywa inną rolę i nabywa nowe umiejętności. |
Literatura: |
- Stanisław Bieleń, Negocjacje w stosunkach międzynarodowych, Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa 2013. J. Bryła, Negocjacje międzynarodowe, Poznań 1997. - R.A. Rządca, Negocjacje w interesach. Jak negocjują organizacje, Warszawa 2003. - J. Z. Pietraś, Decydowanie polityczne, Warszawa 1998. - K. Bargiel-Matusiewicz, Negocjacje i mediacje, Warszawa 2007. - K. Kocot, Rokowania dyplomatyczne, Wrocław 1969. - J. Sutor, Pokojowe załatwianie sporów międzynarodowych, Wrocław 1979. - M. Deutsch, P.T. Coleman (red.), Rozwiązywanie konfliktów. Teoria i praktyka, Kraków 2005. - P. Ekman, Kłamstwo i jego wykrywanie w biznesie, polityce i małżeństwie, Warszawa 2003. - T. Walas (red.), Narody i stereotypy, Kraków 1995. - R.R. Gesteland, Różnice kulturowe a zachowania w biznesie. Marketing, negocjacje i zarządzanie w różnych kulturach, Warszawa 2000. - M. Kendik, Negocjacje międzynarodowe, Difin, Warszawa 2009. - H. Brdulak, J. Brdulak, Sztuka i technika negocjacji handlowych, Warszawa 1996. - R. Fisher, W. Ury, B. Patton, Dochodząc do Tak. Negocjowanie bez poddawania się, Warszawa 1994 i nast. wyd. - W. Ury, Odchodząc od Nie, Warszawa 1995. - V. A. Kremenyuk (ed.), International Negotiation. Analysis, Approaches, Issues, Oxford 1991. - G. I. Nierenberg, Sztuka negocjacji jako metoda osiągania celu, Warszawa 1994. - J. Kamiński, Negocjowanie. Techniki rozwiązywania konfliktów, Warszawa 2003. - U. Kałążna-Drewińska, Negocjacje w biznesie. Kluczowe problemy, Wrocław 2006. - I. William Zartman, M. R. Berman, The Practical Negotiator, New Haven 1982. - A. Aleksy-Szucsich (ed.), The Art of International Negotiations, “Żurawia Papers” 2009, vol. 14. - S. Trzeciak, Gra o Europę. Negocjacje akcesyjne Polski z Unią Europejską, Warszawa 2010. - Wybrane artykuły z “International Negotiation. A Journal of Theory and Practice” |
Efekty uczenia się: |
Na zajęciach student zdobywa wiedzę z zakresu teorii, historii i praktyki negocjacji. Zapoznaje się z wypracowanymi schematami, strategiami, technikami negocjacji. Student uświadamia sobie znaczenie i złożoność procesu negocjacji. Uczy się pracy w grupie, doskonali umiejętność moderowania dyskusji i prezentacja własnych poglądów. Kształtuje wrażliwość nad dynamikę procesu negocjacji. Potrafi analizować interesy, percepcje i reakcje stron negocjacji. Rozumie znaczenie komunikacji niewerbalnej, rolę doboru miejsca i czasu negocjacji. Student analizuje problemy w stosunkach międzynarodowych z perspektywy możliwości ich rozwiązania w drodze negocjacji. Jest w stanie rozpoznać stosowane w negocjacjach strategie, technik i taktyki, a dzięki temu - dostosować własną metodę. Student wyjaśnia zdarzenia w kontekście negocjacji, niepowodzenie lub sukcesy związane z rozwiązaniem sporu. |
Metody i kryteria oceniania: |
- kontrola obecności [warunek bazowy uzyskania zaliczenia, nie wpływa na ocenę] - ocena ciągła [20%] - referat [20%] - wymóg egzaminacyjny: sporządzenie projektu tzw. scenariusza negocjacji [20%] - egzamin w formie symulacji negocjacji [40%] |
Praktyki zawodowe: |
nie dotyczy |
Zajęcia w cyklu "Semestr letni 2023/24" (w trakcie)
Okres: | 2024-02-19 - 2024-06-16 |
Przejdź do planu
PN KON
KON
KON
WT ŚR CZ PT |
Typ zajęć: |
Konwersatorium, 30 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Olgierd Annusewicz, Tomasz Rawski | |
Prowadzący grup: | Olgierd Annusewicz, Tomasz Rawski | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: |
Przedmiot -
Zaliczenie na ocenę
Konwersatorium - Zaliczenie na ocenę |
|
Tryb prowadzenia: | w sali |
|
Pełny opis: |
Celem przedmiotu „Negocjacje międzynarodowe” jest zapoznanie studenta z problematyką negocjacji w stosunkach międzynarodowych. Program konwersatorium został podzielony na dwie główne części: teoretyczną (osiem pierwszych tematów) oraz praktyczną (pięć tematów). W części pierwszej studenci zapoznają się z metodologią, terminologią, specyfiką problematyki. Negocjacje przedstawiane są w ujęciu prawa międzynarodowego, jako instrument dyplomacji oraz element komunikacji. Wyodrębniono przy tym problem mediacji. Omówione są główne uwarunkowania procesu negocjacyjnego z naciskiem na czynnik psychologiczny i kulturowy, w tym najważniejsze style negocjacyjne, znaczenie wizerunków i stereotypów dla dynamiki negocjacji. Prezentowane są strategie, techniki i taktyki stosowane w negocjacjach. W analizie struktury negocjacji uwzględniono warunki prowadzenia negocjacji, znaczenie czas, specyfikę języka negocjacji, rolę tłumaczy, organizowanie zespołu negocjacyjnego, protokół dyplomatyczny i dobre obyczaje. Wyodrębniono cykl negocjacyjny i jego fazy. Część teoretyczną programu zamyka temat poświęcony roli negocjatora – jego pożądanym cechom i najczęściej popełnianym błędom. Przy tej okazji studenci przygotowują w grupach prezentacje sylwetek wybitnych negocjatorów. Pięć kolejnych zajęć jest poświęconych opracowaniu trzech przypadków negocjacji: - rozmów mających na celu rozwiązanie konfliktu (na przykładzie konfliktu na Bliskim Wschodzie miedzy Izraelem i OWP) - negocjacji dot. akcesji do instytucji międzynarodowej (negocjacje Polski z UE) - negocjacje dot. uregulowania statusu prawnego danego terytorium (negocjacje ws. statusu Arktyki) Praca nad każdy z trzech kazusów zakłada dwa etapy. Najpierw w grupach dokonywana jest analizy uwarunkowań negocjacji, m.in. interesów poszczególnych stron, uwarunkowań geopolitycznych, stylów negocjacyjnych, stereotypów, osobowości każdego z negocjatorów, roli ewentualnego mediatora. Następnie studenci przyjmują konkretne role i przeprowadzane są mini symulacje. W ten sposób studenci wykorzystują wiedzę z wcześniejszych zajęć i przygotowują się do egzaminu. Każdy ze studentów za każdym razem odgrywa inną rolę i nabywa nowe umiejętności. |
|
Literatura: |
- Stanisław Bieleń, Negocjacje w stosunkach międzynarodowych, Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa 2013. J. Bryła, Negocjacje międzynarodowe, Poznań 1997. - R.A. Rządca, Negocjacje w interesach. Jak negocjują organizacje, Warszawa 2003. - J. Z. Pietraś, Decydowanie polityczne, Warszawa 1998. - K. Bargiel-Matusiewicz, Negocjacje i mediacje, Warszawa 2007. - K. Kocot, Rokowania dyplomatyczne, Wrocław 1969. - J. Sutor, Pokojowe załatwianie sporów międzynarodowych, Wrocław 1979. - M. Deutsch, P.T. Coleman (red.), Rozwiązywanie konfliktów. Teoria i praktyka, Kraków 2005. - P. Ekman, Kłamstwo i jego wykrywanie w biznesie, polityce i małżeństwie, Warszawa 2003. - T. Walas (red.), Narody i stereotypy, Kraków 1995. - R.R. Gesteland, Różnice kulturowe a zachowania w biznesie. Marketing, negocjacje i zarządzanie w różnych kulturach, Warszawa 2000. - M. Kendik, Negocjacje międzynarodowe, Difin, Warszawa 2009. - H. Brdulak, J. Brdulak, Sztuka i technika negocjacji handlowych, Warszawa 1996. - R. Fisher, W. Ury, B. Patton, Dochodząc do Tak. Negocjowanie bez poddawania się, Warszawa 1994 i nast. wyd. - W. Ury, Odchodząc od Nie, Warszawa 1995. - V. A. Kremenyuk (ed.), International Negotiation. Analysis, Approaches, Issues, Oxford 1991. - G. I. Nierenberg, Sztuka negocjacji jako metoda osiągania celu, Warszawa 1994. - J. Kamiński, Negocjowanie. Techniki rozwiązywania konfliktów, Warszawa 2003. - U. Kałążna-Drewińska, Negocjacje w biznesie. Kluczowe problemy, Wrocław 2006. - I. William Zartman, M. R. Berman, The Practical Negotiator, New Haven 1982. - A. Aleksy-Szucsich (ed.), The Art of International Negotiations, “Żurawia Papers” 2009, vol. 14. - S. Trzeciak, Gra o Europę. Negocjacje akcesyjne Polski z Unią Europejską, Warszawa 2010. - Wybrane artykuły z “International Negotiation. A Journal of Theory and Practice” |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.