Retoryka i erystyka
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 2102-L-D6REER |
Kod Erasmus / ISCED: |
14.1
|
Nazwa przedmiotu: | Retoryka i erystyka |
Jednostka: | Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Skrócony opis: |
analiza systemów retorycznych jako sposobów konstruowania rozwiniętych charakterystyk wydarzeń ze sceny politycznej. |
Pełny opis: |
Przedmiot realizowany jest w kilku formach: wykład (ma na celu przekazanie podstawowej wiedzy dotyczącej retoryki i erystyki oraz języka polityki jako systemu perswazyjno-argumentacyjnego), dyskusji (mającej na celu pobudzanie kreatywnego myślenia oraz analizowania speach aktów w przestrzeni komunikacji politycznej), ćwiczeń (których celem jest praktyczne rozwijanie kompetencji i umiejętności odnajdowania i definiowania najbardziej rozpowszechnionych technik dyskursu społeczno-politycznego). |
Literatura: |
O. Annusewicz, Kreowanie wizerunku polityka w sytuacji konfliktu politycznego na przykładzie debat przedwyborczych 2007 roku, [w:] J. Garlicki (red.), Studia Politologiczne vol. 16 „Strategie i mechanizmy marketingu politycznego”, Warszawa 2010. O. Annusewicz, „Zmowa mówienia”, czy błąd nadawcy? Próba analizy źródeł homogenicznych ocen politycznej rzeczywistości w mediach, [w:] M. Marcjanik (red.), Retoryka mediów, retoryka w mediach, Warszawa 2012. J. Antas, O kłamstwie i kłamaniu, Kraków 1999. D. Butler, H. Kurkowska, H. Satkiewicz, Kultura języka polskiego, Warszawa 1978. M. Głowiński, Nowomowa po polsku, Warszawa 1991. M. Głowiński, Zła mowa, Warszawa 2016. M. Karwat, Obiecanki-cacanki, czyli demagogiczny repertuar obietnic, w: E. Pietrzyk-Zieniewicz (red.), Studia Politologiczne vol. 6, Warszawa 2002. M. Kochan, Pojedynek na słowa. Techniki erystyczne w publicznych sporach, Kraków 2005. M. Korolko, Sztuka retoryki, Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1998. H. Kurkowska, S. Skorupka, Stylistyka polska, Warszawa 1974. G. Lakoff, Nie myśl o słoniu! Jak język kształtuje politykę, Warszawa 2011. A. Laskowska, Słówka historyczne, czyli III Rzeczpospolita w cytatach, Warszawa 2004. E. Pietrzyk-Zieniewicz, A. Sokołowski, A. Zieniewicz, Jak Polak z Polakiem… Autoprezentacje. Dyskursy. Analizy. Ciechanów-Pułtusk 1998. E. Pietrzyk-Zieniewicz, Kreacja wizerunku przywódcy politycznego. Style argumentacji, w: T. Bodio (red.), Studia Politologiczne vol. V, Warszawa 2001. A. Schopenhauer, Erystyka, czyli sztuka prowadzenia sporów, Kraków 1973. A. Wardęga, Intertekstualność w telewizyjnych audycjach wyborczych. Między nawiązaniem a naśladownictwem (w:) Pietrzyk-Zieniewicz E., „Studia politologiczne vol. 9 „Przed wyborami – konflikty, strategie, nadzieje”, Warszawa 2005. E. Pietrzyk-Zieniewicz (red.), Scena polityczna i media: miraże sukcesy, ryzyko autoprezentacji, Warszawa 2004. M. Tokarz, Argumentacja, perswazja, manipulacja, Gdańsk 2006. Materiały audiowizualne z kampanii wyborczych oraz aktualnych wydarzeń politycznych. Materiały autopromocyjne i programy partii politycznych. |
Efekty uczenia się: |
Po zakończonych zajęciach student: WIEDZA K_W06 - zna i rozumie różne przekazy polityczne, ma wiedzę o różnych koncepcjach i stylach politycznego dyskursu. K_W07 - zna i rozumie sposoby komunikowania, ma wiedzę na temat technik konstruowania emocji, technik perswazyjnych funkcjonujących w przestrzeni politycznej. UMIEJĘTNOŚCI K_U03 - potrafi budować i analizować przekaz perswazyjno-autoprezentacyjny, ma umiejętność użycia technik konstruowania emocji i technik perswazyjnych. K_U06 - potrafi analizować współczesne retoryki parlamentarne i partyjne. K_U07 - potrafi dostrzegać i analizować dylematy etyczne dotyczące konstruowania przekazu. KOMPETENCJE K_K01 - jest gotów do publicznych wystąpień i polemik. Potrafi pracować w grupie przyjmując w niej różne role. |
Metody i kryteria oceniania: |
Dyskusje grupowe, cząstkowe prace indywidualne realizowane przy zastosowaniu technik i metod omawianych podczas zajęć, indywidualne i zespołowe prezentacje analiz i interpretacji przekazów pod kątem stylów, technik argumentacji i metod konstruowania emocji. Ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność), śródsemestralne pisemne prace domowe, praca semestralna w formie przemówienia, projekt. |
Praktyki zawodowe: |
Nie dotyczy |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.